Tablica Nr 13

13.DAWID

Samuel więc zapytał Jessego: „Czy to już wszyscy młodzieńcy?” Odrzekł: „Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce”. Samuel powiedział do Jessego: „Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie”. 12 Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. – Pan rzekł: „Wstań i namaść go, to ten” (1 Sm 16,11-12).

Potem sięgnął Dawid do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił w czole i Filistyn upadł twarzą na ziemię. 50 Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem; trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza (1 Sm 17,49-50).

W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści (2 Sm 5,4).

Dawid był pasterzem, synem Jessego. Opiekował się stadami, kiedy przybył prorok Samuel, wysłany przez Boga, aby wybrać jednego z synów Jessego na króla w miejsce Saula. Umiejętność gry na harfie sprawiła, że Dawid znalazł się na dworze króla Saula, był jego giermkiem. Saul od razu pokochał Dawida jak własnego syna.

Bracia Dawida służyli w wojsku Saula. Pewnego razu, kiedy Dawid poszedł zanieść braciom pożywienie, posłyszał wołanie wielkiego Filistyna Goliata, który wzywał do pojedynku ochotnika obiecując, że w przypadku przegranej Filistyni staną się niewolnikami wojsk izraelskich. Dawid posłyszał również obietnice króla, że ten kto pokona Goliata, dostanie w nagrodę za żonę jego córkę oraz że będzie bogaty i wolny od danin. Dawid podjął się walki z Goliatem i wyszedł z niej zwycięsko, trafiając Filistyna kamieniem z procy prosto w czoło.

Dawid na tyle zaimponował królowi, że ten ustanowił go dowódcą wojska, był dzielnym żołnierzem i odnosił szereg zwycięstw, jednak król Saul bardzo zazdrościł mu sławy i powodzenia, niejednokrotnie próbował zabić go z zazdrości, jednak zawsze bezskutecznie.

Po śmierci Saula, Dawid został mianowany na króla izraelskiego w Hebronie, był człowiekiem bardzo szanowanym w swoim środowisku. Król Dawid mianował na swego następcę swego syna Salomona.

W polu związanym z królem Dawidem możemy zobaczyć atrybuty, ukazujące drogę jego życia: laskę pasterską, procę, koronę królewską oraz zwój z tekstem w języku hebrajskim (ponieważ Dawid był nie tylko znakomitym żołnierzem i królem, ale także wielkim poetą; jest autorem wielu Psalmów).