Tablica Nr 46

46.NAWRÓCENIE SZAWŁA POD DAMASZKIEM

Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana 2 i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. 3 Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. 4 A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” 5 „Kto jesteś, Panie?” – powiedział. A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz” (Dz 9,1-5).

Szaweł, w pierwszym okresie swego życia, był gorliwym prześladowcą chrześcijan. Wynikało to z faktu, iż był człowiekiem pochodzącym z wyjątkowo pobożnej rodziny, był doskonałym znawcą wszystkich ksiąg Mojżeszowych, dlatego zabijał chrześcijan traktując ich jako wrogów zagrażających „jego wierze”.

Pewnego razu Szaweł jechał do Damaszku aby zabijać kolejnych chrześcijan, kiedy oślepiła go jasność z nieba, wtedy usłyszał głos Boży z nieba: „Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?” Po tym wydarzeniu Szaweł stał się niewidomym człowiekiem na trzy dni. Ten stan był mu potrzebny, ponieważ jako człowiek niewidomy mógł oczyścić swoje serce, swój umysł na prawdę o swoim nawróceniu i całkowitej przemianie życia.