Tablica Nr 42
42.ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. 13 Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. 14 Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego (Dz 1,12-14).
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden (Dz 2,1-3).
Zesłanie Ducha Świętego wyznacza początek publicznej, ziemskiej działalności Kościoła zjednoczonej braterską miłością. Moment ten z pewnością był przełomowym w życiu Apostołów. Duch Święty oświecił ich, przemienił w sposób niewyobrażalny. Moment ten zmienił również postrzeganie śmierci Jezusa i uświadomił wielu niewierzącym fakt, że ukrzyżowano prawdziwego Boga.
Duch Święty spoczął na Apostołów, uświecił ich w postaci ognistych języków. W ten sposób Apostołowie zaczęli mówić różnymi językami. Uczniowie Jezusa byli w większości rybakami, ludźmi ubogimi, niewykształconymi, więc kiedy zaczęli mówić w sposób, jakby studiowali nauki wiele lat, cały świat zaczął się dziwić, skąd to wszystko się wzięło. Prawda o tym, że Jezus był prawdziwym Bogiem i że ukrzyżowano prawdziwego Boga zaczęła docierać z czasem do świadomości ludzi.
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego (Pięćdziesiątnica, Zielone Świątki) obchodzona jest w Kościele w pięćdziesiąt dni po Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.